Parallax
Een hemellichaam, wat je ziet
vanuit een punt in het verschiet,
maar ook dat woord is haar vergund
haar hemels lichaam als een koord
van een verlangen naar de sterren
een ster, zijzelf, verlicht haar gangen,
een blik zo verre
en als zij, achterover welft
het warme zonlicht vangt
dan is het, of zij is een deel
van ’t onwaarschijnlijk groot geheel
en naar niets anders meer verlangt.
Haar troon eenvoudig en correct
het is een blok met gelijke zijden
een ruwe brok, die de indruk wekt
een harmonisch geheel te zijn
waar zij zo mooi verbeeld op zweeft
een binding met het leven
die haar nog enig houvast geeft.
De cirkelbol, oranjegeel, met rode gloed in zee
een vervolmaking van ’t geheel
een universeel beleven
en een naar boven streven.
Onthechting wel, het is een doel
naar liefde en een vrij gevoel!
koninkrijk
Rank in de late avondzon,
haar veerkracht koesterend
in de warme stralen
weg, dag die al zo rusteloos begon,
weg, pezen en de eindstreep halen.
Genietend even op het hoge duin
hoog boven al het werk verheven.
Haar geest wordt kalm en licht en vrij
‘ dit is het ‘Koninkrijk’ in mij……,
nu kan ik weer aan anderen geven!’
olieverf op doek
1971
afgemaakt
2002-‘03
49-59 cm met lijst